دلم هواتو کرده
تو که روزی زنده کردی
تن این خراب بیمار
دل بده به خاطراتش
تا نشه فدای تکرار
یه وقتایی یه روزایی یه جاهایی یه آدمایی یه اتفاقایی
یهو مسیر زندگی ات رو عوض می کنند بدون اینکه اون لحظه
بدونی
که چه
چیز ممکنه تغییر کنه. شاید اولش خیلی جذاب به نظر نرسه و برات
بی اهمییت باشه حتی شاید آخرش هم خوب تموم نشه اما ممکنه
یه چیزایی برات یادگاری بمونه که تا عمر داری تو زندگی ات تاثیر
داشته باشه.
تقسیم کردن لحظات تنهایی با کسایی که می تونن اون رو برات
شیرین کنند بهترین اتفاقیه که ممکنه واسه یکی بیفته
و
امروز چند سال از تقسیم تنهاییم می گذره
اما
فقط رویاست که شیرین بخش لحظه هام شده...
تو صحبتی که تلخه تموم حرف و واژه اش غریبه ی دل من کمی به فکر من باش
وقتی که ضجه ضجه تو انتظار نشستم رفیق کهنه ی من مرهم درد من باش
تو زندونی که فردا براش یعنی یه دیروز بدون تو نشستن یعنی یه چوب حسرت
بدون تو اسارت تمومه لحظه هامه بدون که تو نباشی تنو میدم به خلوت
قلبمو تازه کردی با غربت نگاهت عشق همیشه من باور این شب تار
پشت کدوم زمینی دلم هوا تو کرده مهلت بده به قلبم فاصله ها رو بردار
عشقو به شب سپردم قلبو به خاک خسته گریه هام التماسه اینجا برام عذابه
نذار که سینه من بسته بشه تو قلبت تو روزنه امیدی نذار بگن سرابه
فانوس ها منتظر خواهند ماند
اجاق را گرم نگه می دارم
تا در زمستان احساسم
ترانه ساز قلبم باشی
روزگار تنهایی
من و خاطره هایت
تو و شاید خیالم
من و خواب سیاه چشمهایت
تو حتی نگاه دستهایم
من و دلبستگی با ابروانت
تو و رفتن به شام لحظه هایم
من و بی تو به سوگ خنده هایت
تو و شاید صدای گریه هایم
من و بی تو اسیر گام هایت
تو و رفتن به جرم یاد هایم
من و راضی به خواب بی صدایت
تو و تلخی به دیدار نگاهم
من و تنها نشستن در هوایت
تو و حتی نماندن در وفایم
؛ دلم کپک زده
که سطری بنویسم از تنگی دل ؛
ورق هایم پاره شده
معلوم است
وقتی جگرت سوخته باشد
وقتی قلبت آتش گرفته باشد
دیگر ورقی نمی ماند
چه گویم
که از تنگی دل
لب از لب باز نمی شود
قلم خشکیده ام در مرداب تنهایی
سرگردان است
شیشه های غبار گرفته ی اتاقک زیر شیروانی
به انتظار باران.
ثانیه می شمارد
ناودان هم ترانه اش را فراموش کرده
در خود می گرید
و گم کرده اش را در تمناست
ورق هایم پاره شده
لب از لب باز نمی شود
.........................................................................................
من با تو دو کلام حرف دارم
زمزمه هایمان نا تمام مانده
آن شب که تقدیر آهنگ جدایی برایمان سرود
ضجه هایم پشت در های آهنین گم شد
و تو از همان راه برگشتی
حرفی ساده برایت دارم
حرفی از رورهای فراموش شده
و گام های تبعید شده
حرفی از دل تنگی هایم
از سینه نالانم .
از شب های نفرین شده ام برایت بگویم
یا
از روزهای خاک آلوده ام .
تمام شدنی نیست
؛ با تو سالها حرف دارم ؛
حرفی ساده
حرفی ساده از نگاهی که در همان کوچه تاریک هنوز منتظر است
...................................................................................................................
تنها چیزی که می بینم
سنگینی سنگین سنگی سرد است
در قلبی یخ زده از برف های تابستان
و تنها نگاه مطمئن
آواری است از پوشالی ترین دیوار
وقتی نیستی
دیری نمی پاید که من
در عقربه های ساعت
به دار آویخته می شوم
و این
یک اتفاق ساده است
هیچ کس
زمان را نمی فهمد
تنها
وجود ماست که
جان کندن ثانیه ها
دشنه ای است بر قلبش
میزبان عشق
نازنین ام
بر بی مهری زمان پا بکوب
و دستانت را برای مهربانی باز کن
آغوش ات را میزبان عشق نما
و این چنین
وجود تیره ام را با مهر درآمیز
ای شادی بخش
سینه ام را بگشا
که لحظه لحظه اش
در دفتر تنهایی ات می رقصد.
