آواره ام

دل خوشی ام به تو بود

که نوازنده نوازش ها یم بودی

به نگاه دلبرانه ات

که سطر سطر ترانه هایم بود

صبورانه وجود یخی ام را حرارت بخشیدی

و صدای خسته ام را آوازی دوباره

پریدیم تا همنوا شویم

اما

سرنوشت شوم راه را بسته

اینک

در هر نفس به تو می اندیشم

به کدامین گناه طرد شده ایم؟

و من گمشده ام

در حیا ط کوچک ذهن ام

ودر قاب غرق تمنای تنهایی ام

به انتظار نشسته ام

تا که برگردی

حیاط را زمزمه فرا گیرد

و قاب خالی را به باد دهی

من این جا

در حسرت یک نوازشم

منتظرم

 ...........................................................................................................................

باز امروز آواره ام

و سرگردان جاده پریشانی

باز هم خاطرات با تو بودن

بها نه ای می شود تا

سر در گریبا ن

در بند بند افکارم

تو را جستجو کنم

تا که برگردی